محرومیت خوب، کلامی از شیخ دولابی (ره)

عزیز من! هرکاری که خدا بکند خوب است. خدا بعضی اوقات آدم را از عبادت محروم می کند. بعد می بینی این افضل از عبادت بوده است. عبادت کردم غرور مرا گرفت. عبادت نکردم شکسته شدم. رفتم خلوت کردم حساب کردم دیدم این عبادت نکردنم بهتر بود. لذا آدم نمی داند چه چیز برایش خوب است، خدا می داند. عبادتی که مرا از خدا دور کند خوبست یا آن خطا و کوتاهی که مرا به خدا نزدیک کند؟ دیگر حالا متحیر شده ام. نمی دانم آن عبادت است یا این یکی. نمی دانم! حالا دیگر خدا هرکاری می کند با او می رویم. شما هم همین جور هستی. الان هرچه خدا نصیب می کند با آن می روی. ندیده ای که بعضی شب ها حال بیدار شدن نداری.

 

 

 

در همین مجلس بود یا مجلس دیشب بود که کسی گفت من بعضی اوقات نماز شب که نمی خوانم هیچ، وقتی هشیار می شوم که نماز صبح هم قضا شده است. یک جوابی به او دادم که خودم وقتی به خلوت رفتم پس گرفتم. از او پس نگرفتم، از خودم پس گرفتم. به او گفتم که در نهج البلاغه نخوانده ای که دنیا و آخرت دو تا هوو هستند؟ وقتی که به این هوو نزدیک شوی آن هوو دور می شود. وقتی به آن هوو نزدیک شوی، این هوو دور می شود. این هوو ها آبستن هم می شوند. وقتی آدم یک کار بد می کند و رو به دنیا می رود، دنیا یکی دیگر هم می زاید. یعنی بی زحمت باید یک خطای دیگر هم بجا بیاوریم. آن یکی هم همین جور است. کار خوب هم آبستن می شود. وقتی یک کار خوب بجا آوردی، آن کار یکی هم می زاید. یک کار خوب دیگر هم پشت پایت پیدا می شود که انجام می دهی. این دو تا هوو آبستن می شوند و می زایند. این را به او گفتم. بعد وقتی رفتم دیدم که نه! آن هووی بد انشالله نمی زاید، فقط هووی قشنگ است که می زاید. آن کارهای خوب هستند که می زایند و به تو ولد می دهند. بعد دو دفعه می زایند. اما آدم وقتی یک دفعه کار بد را به جا آورد کتک می خورد و دیگر این هوو نمی زاید تا آدم یک کار بد دیگر هم انجام دهد. اگر آن جور بود که خیلی بد بود. حرفم را جای خلوت پس گرفتم. دیدم چیز بیخودی به آن بابا یاد داده ام. باید به او می گفتم که روزگار همین است، بچش! حالا که نماز شب نخواند به جایش خداوند متعال ثواب آخ گفتن را به او داد. کنار خیابان میوه های خوبی هست. آنها را می شویند و قشنگ می چینند.

 

می گوید اگر پول داشتم از اینها یک خرده می خریدم و به زن و بچه ام می دادم. خدا در مقابل این ای کاش در نامه  عملش اجر حسنه می نویسد. آیا دستگاه خدا اینقدر منظم است؟ بله! بنا نیست آنهایی که پول دارند بخرند و بخورند و شما که نداری غصه بخوری. نخیر! خداوند این جزا را می دهد تا بنده ای محروم نباشد. او خیلی حامی مؤمنین است. در راه ها اگر سستی هست از خودمان است. خدا، پیغمبر و امام هیچ کوتاهی نمی کنند. امیدوارم خداوند هم ما را صابر و شاکر قرار بدهد.

 

 

مصدر: طوبای محبت، کتاب پنجم، صفحه 70، چاپ اول، موسسه فرهنگی طوبای محبت،